رواية ورد

هستناك انا الى هطبخ النهارده اياك متجيش هنزعل جلال: لا ازي بس صنيت البطاطس الى بحبها منك متنسيش ليله: هو انا اقدر يلا بقا عطلنك عن شغلك جلال مشي كل دا ورد بتبصلهم بكره هى بتكره ليله دى وعارفه انها بتحب جلال وهو ميل ليها عند مراد رجع اخر اليوم بتعب رندا برقه: مش هتاكل مراد: لا تعبان عايز انام بس رندا قعت جنبه وهى بتحرك ايدها على راسه جرس الباب رن رندا: خليك هقوم افتح مراد: لا خليكى يمكن يكون راجل ولا حاجه رندا: ماشي مراد طلع يفتح وكانت ساره مراد بهدوء: خير يا ساره ساره: امم فاصي ننزل نتمشي شويه الصراحه زهقانه اوى وقلت لمامى انزل قلتلى خدى مراد معاكى جوه رندا كانت سامع كل حاجه وهتق بس اكلمت من جوه بنوعوما رندا: يلا يا حبيبي اتاخرت كدا ليه... لو كان الزبال قله مفيش ز.باله... الله مراد كتم ضحكته ساره بضيق: شكلى جيت في وقت غلط مراد استغل حوار رندا علشان هو تعبان : اه.. اه معلش بقا مره تانى مراد دخل وقرب من رندا الى باين على وشها الغضب :

اي دا بقا رندا: اي هو الى اي دا مراد بخ.بث: الز.بال والزباله... ويلا.. يلا اي بقا رندا: مش يلا حاجه يا مراد... ونام مراد ضحك وخدها في حضنه ونام مراد: على فكره مفيش داعى تغيرى من ساره... ساره صفحه وقفلتها رندا بدموع: امال مش متقبلنى ليه مش علشان لسه بتحب حبيبت القلب مراد: لا يا رندا انا مكنتش متقلبلك علشان انتى اتجبرتى عليا مفهمتى رندا: كان غصب عن عمتى والله يا مراد في حاجات هى تعرفه فا كان لازم تبعدك عن ساره مراد: واي هى الحاجات دى.... ما انا عايزه اعرف برضو رندا: هتعرف في الوقت المناسب يا مراد عند جلال [٩/‏٨ ٨:٥٨ ص] Alaa Hosny: عند جلال جلال: اي الحلاوه دي ريحت الاكل تفتح النفس ليله ببتسامه: عملتلك كل الاكل الى بتحبه جلال قعد: تسلم ايدك... امال فين ورد ليله: خالتى ندتها علشان تاكل وهى قالت مش جعانه جلال وقت: ازي يعنى مش جعانه انا هروح اندها ليله مسكت ايده: اقعد كل وانا هروح اندهله تانى جلال: إذا كان هى منزلتش مع ستى يبقا مش هتنزل معاكى هروحلها انا جلال طلع فوق لقيها دافنه وشها وبتعيط قعد جنبها بخضه : انتى بتعيطى في اي مالك تعبانه ورد بشهقات: ل.. لا مش تعبانه جلال: امال فيه اي ورد: مفيش حاجه جلال: ازي يعنى مفيش حاجه...