رواية بقلم هنا محمود

مالك!
اتكلمت بنبره حاولت أخليها قاسيه
_مليش ..ياريت يا آدم نلتزم بإتفاقنا و كل واحد يخليه فى حاله و يتدخل فى التانى
شاورت على رجلى
_و يا سيدى شكرا مع أنك متستحق الشكر
خلصت كلامى و انا ببص بعيد عنه مش قادره أشوف نظراته الى بتتهمنى كأنى أنا المذنبه فى حقه و المفروض اتأسف
طب وقلبى ...مين هيتأسفله و يداوى چروحه
أنسحبت من الاوضه بهدوء لما شوفت إنفعالها محبتش أزود عليها كان فى دماغى ألف سؤال
ليه بتعمل كده! ...ده أحنا كنا لسه مع بعض
كنت حاسس أنها بدأت تلين من نحيتى
عدى خمس أيام كاملين مشوفتهاش فيهم كنت حاسس أنى مخڼوق كل ما اخبط عليها مترودش للدرجه دى مش قادره تشوفنى 
سادس يوم قررت أنزل فيه بعد ما رجلى خفت و بقيت بمشى عليها عادى لبست هدوم الشغل و طلعت من الاوضه أول ما فتحت الباب كان واقف قصاده تقريبا كان لسه هيخبط
بصلى بلهفه كانت باينه عليه و بإبتسامه عريضه أول مره أشوفها
_أخيرا خرجتى ...عمله أيه دلوقتى
ضيعت حماسه الى أول مره أشوفه بردى البارد
_كويسه الحمد الله
مدتلهوش فرصه يتكلم لانى مشيت من قصاده
لازم أحط حد لتعاملى معاه
قعدت على السفره بعد ما سلمت عليهم و طبعا زين كان قاعد فى حضنى
_كده يا هنونه متلبيش معايا كل ده
بوسته من خده وانا ببتسم
_حقك عليا يا دودو
كانت ملامحه لسه زعلانه فا بوسه تانى
_أيه رأيك أخدك معايا الشغل
فى لحظه ملامحه أتبدلت للسعاده حضنى جامده و هو بيبوس خدى
_خلاص مش زعلان منك
بصيت لعمى و طنط و انا لسه ببتسم
_ده بعد أذنكم طبعا
بادلتنى طنط الإبتسام
_زى ما تحبى يا بنتى ..بس خلو آدم يوصلكم عشان أبقا مطمنه
وقف مره واحده و هو بيتكلم بضيق
_طب يلا عشان متأخرش
كنت بضحك على حركات زين لحد ما لقيته حط صوباعه على غمازت خدى الشمال و بيتكلم بطفوله
_غمزاتك جميله أوى يا هنونه
باس خدى مكان الغمزه
_أنت أثلا حلوه
ضحكت من قلبى على كلامه كل ده عشان جبتله شكولاته
لكن قاطع ضحكى صوت آدم العالى و الى مليان حده
_أرجع أقعد ورا يا زين
غمضت عينى و أتنهدت بحاول أهدى نفسى
_مكنش قصدى ازعقله هو بس عمال يتحرك لاخمنى فى السواقه
ضمته ليها أكتر عشان ميتحركش إبتسمت بسخريه على نفسى يعنى أنا دلوقتى متغاظ من عيل صغير
_طب و انت ناويه تعملى ايه يا هنا
ريحت راسى على كتفها
_مش عارفه يا رقيه بجد
_طب ما اديه فرصه
رفعت راسى عن كتفها بإنفعال
_فرصه أيه بقولك بيحب خديجه أختى
أتعدلت فى قعدتها و هى بتتكلم بهدوء
_مين قالك ...انت سمعتى إجابته على عمك
هزيت راسى بالنفى فا كملت
_من الى بتحكيه عنه فا هو ممكن يكون معجب بيكى او منجذب ليكى
هزيت راسى بالنفى
_حتى لو كلامم صح أيه الى هيخلى عمى يسأله كده...و كمان أنا مش قادره أديله فرصه كل ما بفكر انه كان معجب بخديجه برفض الفكره اكتر حتى لو كنت حبيته فا مستحيل أبقى معاه
جاوبت رقيه پحده على كلامى
_عشان جبانه خاېفه تقربى خايفى تديله فرصه هتفضلى لحد أمتى رافضه وجود حد فى حياتك
شاورت على قلبى و كملت
_ده أخيرا دق أمشى وراه جربى حتى مراره الحب عشان بعد كده تجربى حلاوته كفايه خوف بقا انت خاېفه يفصل خديجه عليكى صح
كلامها كان كأنه قلم نزل على وشى وجهتنى بكل الى كنت مخبياه جوايا الحقيقه الى مهما كبرت هتفضل ملزمانى عقده خديجن أختى بخاف اقرب من اى حاجه حواليها عشان مبقاش انا رقم أتنين
قعدت على الارض فى ركن بعيد و انا بعيط پقهر بعيط بتعب انا عارفه ان رقيه كانت بتفوقنى بس الحقيقه وجعتنى حاولت اهدى نفسى عشان متأخرش
كنت واقفه قصاد البوابه انا وزين مستانين آدم
_هنونه هو أنا زعلتك فى حاجه
إبتسمتله بإرهاق على القليله فى حد و اخد بالع من زعلى
_لا يا دوده انا بس تعبانه شويه
قربنا من عربيه آدم الى ركنت قدامنا فتحت باب الكرسى الى جمبه عشان ادم يدخول لكنه بعد و هو بيقول
_لا انا هركب ورا عشان أنت تعبانه
_تعبانه مالك!
سألنى بلهفه كانت باينه فى نبرته و نظراته المتفحصه ركبت جمبه بعد ما زين ركب ورا
_أبدا مرهقه شويه بس
بصلى بنظرات كأنى إجابتى معجبتهىش
بعدها سألنى تانى
_يعنى فى حاجه وجعاكى
هزيت راسى بالنفى و انا سانده على الشباك
_لا زى ما قولتلك مرهقه شويه بس
روحت و انا حاسه أن دماغى هتتفرتك من الصداع قعدت على السرير و انا بحاول أرتب أفكارى لكن
قاطعنى خبط على الباب
قمت بإستغراب لكن الى دهشنى انه آدم أتكلم بإحراج كان باين عليه و هو بيمدلى كيسه
_جبتلك شويه شكولاتات عشان حسيتك مدايقه
بصتله ثوانى و بعدين أخدتها منه و انا ببتسم بإتساع
شكل آدم البارد الى مش بيهمه حد و هو واقف قصادى محرج و مكسوف يبصلى خلانى ضحكىت من قلبى
_بجد شكرا أوى يآدم شكرا ليك أووى
كنت بتكلم وانا حاضنه الكيس بفرحه
بصيت لفرحتها الى كانت باينه عليها حسيت أنى ملكت الدنيا
قبل نصف ساعه
_قولى بقا يا زين هنا زعلانه ليه
اتكلم بعبوس طفولى
_مث عارف بس هى كانت قاعده مع كابتن روئيه ومن وقتها و هى زعلانه بس ان ثوفتها و هى بټعيط
_متعرفش عيطت ليه
هز دماغه بالنفى
_لاء معرفث انا زعلان عثان هنونه زعلانه
إبتسمت ليه و انا بطبط على ضهره
ومش مصدقك انى هاخد رأيه
_طب انا دلوقتى عايز افرحها اعملها ايه
مد شفايفه لقدام و هو بيحاول يفكر
_جبلها ثوكولاته اكيد هتفرحها
سرحت فى ضحكتها و غمزاتها الى بانت
اخيرا ضحكت ليا اتكلمت بسرحان
_ضحكتك جميله اوى
لفت نظرى سرحانه فيا و كلامه كشرت بسرعه وانا قلبى بيدق ووشى بدأ يحمر
_شكرا يا آدم ...عن أذنك
قفلت الباب بسرعه من الكسوف سمعت صوته برا و هو بيتكلم بمناكشه
_طب ليه كده ما احنا كنا حلوين و بنضحك
بعد اربع ايام آدم كان متغير جدا كان بيحاول يقربلى بس مش زى الاول بيحاول يقرب واحده واحده بقا بيهزر كتير كأنه عايزنى اخد عليه الاول
مبقاش بارد
_صباح الخير يا هنونه
_صباح النور
إبتسامت بإحراج لسه متعودتش على دلعه ليا
اخد الشطنه من ايدى
_يا ساتر ايه كل ده ده يدوبك أسبوعين الى هنقضيهم فى الصعيد
_أديك قولت أسبوعين ...وبعدين أحمد ربنا انها شنطه واحده
_ده انت ضربه الشنطه فى اتنين
_طب يا جماعه روحى انتم بقا مع عمر فى العربيه
قرب عمر منى
_ايه يا آدم عايز تستفرض بيها ولا ايه
ضريته على كتفه بغيظ فا كمل
_شايف البت اخدت عليك إزاى لما بقيت بتتكلم زى الخلق
_لا ده أنت مصمم تترن علقھ بحد بقا
ضحكت عمر على عصبيتى
_أهدا يا دوما المهم يا آدم أوعى تزعلها هنا بقت غليا عليا اوى حاسس انها عانت كتير و من حقها تستريح و تلاقى الى يحتويها
ضړبت كتفى بكتفه وانا ببعد وبلبس النضاره
_طب يلا اركب يا عم الحساس
ركبنا العربيه انا و هو لوحدنا و طبعت تحت إستغرابى طلع كيسه من درج العربيه و حطها على رجلى
_دى شويه تسالى عشان تتلسى فى السكه
_شكرا
شويه تفاصيل صغيره بتخلينى أحسن مشاعر كان نفسى فيها من زمان
_لينا قعده طويله و أحنا هناك
بصتله بعدم فهم وانا بقطم الكيك
_أنا شايف أنتا لازم نتعرف على بعض أكتر و نشارك