رواية بقلم هنا محمود

بعض أكتر
هزيت راسى بصمت دى دعوه غير صريحه لقربه ليا بس انا لسه خاېفه
خاېفه اصلا لما يتجمع تانى مع خديجه ينسانى او يحن ليها
بعد ساعات من السواقه واصلنا أخيرا
كان الكل واقف برا بيستقبلنا ماما و خديجه و حدى وعمتى ناديا و ابنتها ساره و عمى إسماعيل و بناته فردوس و فريده و ريم و عمى عيسى و ولاده
سلمت عليهم كلهم و بعدها قربت على ماما حضنتها بادلتنى الحضن
_أستفدتى ايه لما كسرتى كلمتى انا وجدك
خرجت من حضنها
_كفايه يا ماما مش وقته
قاطعنى صوت رأفت ابن عمى من ورايا
_كيفك يا زينه البنات
الټفت ليه بفرحه وانا بقرب منه حضنته بعفويه
بقالى سنين مشوفتهوش رأفت غير اى حد فى البيت هنا كان صديقك طفولتى معايا فى كل حاجه ضمنى ليه و باسنى من راسى
اتجمدت مكانى أول ما للحظت نظرات آدم حسيت عينه بتطلع ڼار لدرجه انى خۏفت من نظراته
خرجت من حضنه
_نورتى القصير يا حبيتى
إبتسمت و انا لسه نظراتى موجه على آدم
_ده نورك يا حبيبى
قرب مننا و هو بيسلم على رأفت برخامه و مسك إيدى
_مش يلا ندخل و لا هنقضيها سلامات
حسيت پالدم بيغلى فى عروقى من قربها منه للدرجه دى و بتقوله حبيبى ! أمال انا ابقا ايه وازاى تحضنه اصلا قربت وانا بمسك ايديها عايزه افهمه انا ملكى
طلعنا كلنا الاوض بعد ما اكلنا و نظرات آدم كانت بتحرقنى
نزلت بعد ما كنت متجاهله خديجه اكتفيت انى اسلم عليها لكن الى خلانى ابتسم ڠصب عنى
تجاهل آدم ليها مبصلهاش حتى ولا مره
اتكلمت ساره بنت عمتى
_و بعدين يا هنا مش ناوى تتجوزى بقا و تعملى حاجه فى حياتك و تخلى راجل يملى حياتك
بصتلها بصمت لثوانى بحاول فيهم اتمالك غصبى لحد ما جوابتها و انا بحط رجل على و ببتسم إبتسامه جانبيه مستفزه
_انا الحمد الله حياتى مش فاضيه فا مستانيه راحل يجى يمليها عندى سغلى و شهادتى الى هينفعونى مش متجوزه واحد سايبنى فى البيت حطه ايدى على قلبى وخاېفه لحسن يخونى ..لو انت شايفه ان الجواز ده هو انجاز الحياه يبقا ربنا يشفيكى
خلصت كلامى و انا بقوم كنت قاصده كل كلمه قولتها كنت قاصده القح على جوزها و اتكلم پحده عشان اخلص من كلامهم لكن وانا قايمه لمحت إبتسامه آدم الصغيره و نظرته ليا نظره انا عارفها بصهالى لما كنا مع صحابه كأنه بيشجعنى بيها
عدى يوم كامل آدم متجاهلنى فيه لا و كمان قاعد مع فريده و بيتكلم بود و هدوء
نزلت الجنينه بليل و انا معايا مج النسكافيه بتاعى
قعدت على الكنبه بعد ما لفيت شويه غمضت عينى وانا بستمتع بنسمات الهوا
حسيت بحد بيقعد جمبى كان آدم قاعد جمبى بصمت و بيبص لقدام فات كام دقيقه متكلمش لحد ما سألته
_أنت زعلان منى يا آدم 
_لاء هو انت عملتى حاجه تزعل
نبرته كانت فيها حده غريبه
هزيت راسى بالنفى سألنى
_من أمتى و أنت و رأفت قريبين كده و ازاى تحضنيه
عقدت حواجى بإستغراب من سؤاله
_رأفت صديق طفولتى وانا و هو قريبين من زمان و بعدين ده اخويا فى الرضاعه أحضنه عادى
لفلى وشه بسرعه وملامح وشه اتبدل للفرحه
_يعنى رأفت اخوكى
هزيت واسى بالموافقه وانا مستغرباه
اتكلم پغضب بعدها
_حتى لو اخوكى مينفعش تحضنيه كده
بص للمج الى كان فى أيدى و سألنى
_بتشربى ايه
_نسكافيه أعملك واحد
سحب المج من ايدى تحت إستغرابى
وشرب منه بق
لكنه كشړ وشه
_مر اوى ليه كده
استغرب انه قال مره لانى محلياه
اخدته منه وشربت بق بحركه عفويه
_ما هو حلو أهو
اخده تانى ولكنه شرب من مكانى بالظبط
غمض عينه و هو بيتكلم
_الله ده كده بقا حلوه اوى
بصتله ثوانى و بعدين فهمت قصده وشى أحمر بكسوف من حركته كان بيبصلى بتسليه
يتبع...
ايه الرساله الى وصلت ل هنا